A Cañiza celebra a festividade de Santa Teresa, Patroa da Vila da Cañiza, o 15 de outubro.
O Templo Parroquial da Cañiza custodia dúas reliquias da Santa traídas o 12 de xaneiro de 1979 do Convento de San José de Ávila por D. Manuel Salcidos González, párroco da Cañiza naquel entón. Na igrexa pódese apreciar un anaco de madeira do tronco que utilizou como almofada e un pedazo da tea da exhumación do seu cadáver no Convento de Alba de Tormes, convento onde faleceu.
O Bispo da Diocese de Tui-Vigo declarou no ano 2014 Tempo Xubilar ao templo parroquial de Santa Teresa de Jesús da Cañiza
A localidade da Cañiza celebra o 15 de outubro a festividade de Stª. Teresa de Jesús, patroa da Vila. Ás 12h00 terán lugar os oficios relixiosos cunha Misa Solemne e ao finalizar e se o tempo o permite, a procesión.
Con motivo da Declaración pola súa Santidade o Papa Francisco de ANO XUBILAR DE SANTA TERESA DE JESUS en España do 15 de outubro de 2014 ao 15 de outubro de 2015, o Bispo da Diocese de Tui-Vigo, Don Luís Quinteiro Fiuza, declarou TEMPLOS XUBILARES a todos aqueles de a Diocese que estivesen dedicados a esta Santa, como é o caso do templo parroquial da Cañiza e da cidade de Vigo.
A Declaración de Ano Xubilar de Santa Teresa coincide coa celebración do V Centenario do nacemento desta Santa Carmelita de Ávila, Reformadora do Carmelo e Doutora da Igrexa Universal.
A devoción dos cañicenses por esta Santa trasládanos 203 anos atrás, cando o 25 de febreiro de 1.815, o Bispo de Tui D. Juan García Benito, decretou a creación da parroquia da Cañiza con Santa Teresa como Titular e Patroa. Aínda que se descoñece o motivo da veneración, o certo é que esta Santa estivo vinculada á historia da parroquia da Cañiza desde os inicios. Na rúa Progreso, que outrora era coñecida como rúa Principal, á altura da actual Praza Maior, construíuse unha pequena capela dedicada ao Doce Nome de Jesús e a Santa Teresa. E posteriormente, cando xa se decidiu construír a actual Igrexa Parroquial, nomeoulla tamén Patroa da Vila.
En setembro do 2002 A Cañiza celebrou o Centenario da construción do seu Templo Parroquial.
En 1856 iniciáronse as obras de construción da actual Igrexa parroquial, obras que durarían 28 anos. Esta tardanza debeuse en gran parte á falta de financiamento. As obras da estrutura principal finalizarían no ano 1884 e o campanario, obra do prestixioso canteiro D. Xosé Martínez Cabrita, natural de Petan - A Cañiza rematouse no ano 1902, despois de que se derrubase a torre orixinal.
No ano 2002 a parroquia da Cañiza celebrou o centenario da súa Igrexa e conmemorouse coa peregrinación da Patroa ao Santuario de Ntrª. Srª. da Franqueira o 8 de setembro, coincidindo coa festividade da Romaría de Verán desta Virxe. O 21 de xullo do ano 1963 foi a última vez que a Imaxe de Santa Teresa de Jesús subiu ata este emprazamento, con ocasión da coroación canónica da venerada imaxe da Virxe da Franqueira por Frei José López Ortiz. Naquela data a Imaxe de Stª. Teresa, como Patroa da vila da Cañiza, acompañada da Corporación Municipal e das xentes da localidade, foi a encargada de entregar o bastón de mando de Alcaldesa honoraria á Virxe da Franqueira, quen xa recibise este nomeamento o 31 de maio de 1957.
O Templo Parroquial custodia dúas reliquias de Santa Teresa
O Templo Parroquial da Cañiza custodia dúas reliquias da Santa traídas o 12 de xaneiro de 1979 do Convento de San José de Ávila por D. Manuel Salcidos González, párroco da Cañiza naquel entón. Na igrexa pódese apreciar un anaco de madeira do tronco que utilizou como almofada e un pedazo da tea da exhumación do seu cadáver no Convento de Alba de Tormes, convento onde faleceu.
Anécdota histórica. A reliquia do Brazo de Santa Teresa Visitou A Cañiza o 10 de xuño de 1963.
No Libro de Actas da Comisión Municipal Permanente do Concello da Cañiza recóllese textualmente no punto 4º da Sesión Ordinaria celebrada o 3 de xuño de 1.963:
"4º. Reliquia de Santa Teresa. Pola presidencia deuse conta de que o día 10 do corrente mes, visitará este pobo a reliquia do Santo Brazo de Santa Teresa de Jesús, que percorre os conventos carmelitanos de España; por ser a parroquia de A Cañiza única na Diocese de Tui -Vigo dedicada á mística doutora dispénsase a esta Vila a alta honra da devandita visita e previsto nos actos que con tal motivo celébrense, unha ofrenda desta Alcaldía en representación do Concello, por unanimidade acordouse que por esta Corporación achéguese a cantidade de cincocentas pesetas para axuda da expresada orde carmelita, no momento de efectuar a referida ofrenda".
HISTORIA DA PARROQUIA DA CAÑIZA E DA SÚA IGREXA PARROQUIAL
HISTORIA DA PARROQUIA DA CAÑIZA E DA SÚA IGREXA PARROQUIAL
A pesar de ser a máis recente das parroquias que constitúen o Termo Municipal, se temos en conta o seu ano fundacional, A Cañiza é hoxe en día a máis importante das 9 que constitúen a localidade, por residir nela a capitalidade do municipio, por concentrarse na mesma a maior parte dos servizos administrativos e por ser a que máis poboación acolle a pesar de ser a máis pequena en extensión. Con todo, a historia deste lugar remóntanos case 250 anos atrás.
Os primeiros poboadores desta parroquia eran oriúndos das inmediacións, especialmente de Valeixe. Empezaron a poboar a zona, concretamente o barrio que hoxe se coñece como A Calzada, para atender mellor e máis de preto o cultivo dos seus terreos. Aos primeiros moradores seguiríanlles outros, porque cada vez eran máis os veciños que desexaban permanecer preto dos seus bens e os seus campos e así comezaron a construír as súas propias habitacións ás que seguiron mellores edificacións. O nome ?Cañizas? que se lle deu á parroquia, explica fielmente cal foi a súa orixe. A zona empezou a poboarse cunhas casetas ou chozas feitas de ramas de árbores entretejidas e cubertas de pallas ás que a xente do país chamáballes Cañizas e Cañizos, para que os labradores puidesen gorecerse da choiva. Tamén eran coñecidos entón os cañizos co nome de hórreos.
Máis tarde iniciaríanse tamén as obras de construción do chamado Camiño Real das cidades de Tuy e Vigo para Castela, obra que lle daría o impulso definitivo a esta parroquia. A elección do trazado por estas terras tivo moito que ver coas boas condicións do chan. Neste caso Valeixe quedou relegada por ter unha estrutura orográfica máis complicada para o acondicionamento da calzada. Por esta travesía fóronse levantando numerosas edificacións. Era coñecida como rúa Principal e contaba ademais cunha parada de postas para abrevadero de cabalos no lugar que hoxe coñecemos como Fonte dos Dous Caños, abrevadero que mandou construír o Alcalde Francisco Vidal de Oliveirais, avogado de profesión e que sufragou con cargo aos seus fondos particulares.
Nun principio, o lugar da Cañiza pertencía á parroquia de Stª. Cristina de Valeixe, que non Concello de Valeixe, como tende a confundirse aínda hoxe en día. Pero o 9 de xullo de 1.790, o Señor Bispo de Tuy, D. Domingo Fernández Angulo convertería o barrio "as Canizas" en anexo de Santa Cristina por así solicitalo en reiteradas ocasións os aldeáns desta barriada debido, entre outros motivos, á gran distancia que a diario tiñan que percorrer ata o templo parroquial. A Igrexa atopábase situada en Valeixe, ou o que é o mesmo a 9 quilómetros por un malo e "fragoso" camiño.
Pouco despois comezarían a construír unha ermida no terreo que hoxe ocupa a Praza Maior da vila, dedicada ao Doce Nome de Jesús e a Stª. Teresa. O 28 de xullo de 1790 celebraríase o primeiro bautismo e o primeiro casamento o 5 de setembro, tamén dese mesmo ano. Con todo os enterros seguiríanse celebrando en Valeixe, ata que tivo lugar a total desmembración.
A poboación da Vila cada vez aumentaba máis e desexando os seus veciños separarse enteiramente da matriz e pedir a autonomía parroquial ante o Ordinario Eclesiástico de Tuy, fixérono nun xuízo contencioso, gañándoa nun rifado litixio. Conseguiron a sentenza o 25 de febreiro de 1.815. Debido aos cambios políticos tan significativos que estaba a vivir o País, A Cañiza tivo varios curas ecónomos e tería que esperar ata abril ou maio de 1844 para contar co seu primeiro Abade Párroco que se chamaba Don Benito María Sarmiento.
Será a finais do século XVIII e principios do XIX cando A Cañiza alcance o seu maior apoxeo. Nesta época ademais de aumentar a súa veciñanza nunha proporción desmesurada, trasladouse alí a Xustiza das Achas coa súa Audiencia e converteuse na cabeza e capital de Xurisdición e Partido, tomando desde entón a denominación de Vila. No ano 1815 era gobernada a Vila por un Xuíz Ordinario coa súa Audiencia. Ata o ano 1820 A Cañiza non se constituiría como Concello co seu correspondente Alcalde, por iso e ata a data era gobernada por Xuíz.
Festa popular